ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Ιδρυτική Διακήρυξη Εργατικής Λέσχης Περιστερίου

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΓΩΝΑΣ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου είναι ένα πρωτότυπο και ανοιχτό εγχείρημα ταξικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης στη συνοικία. Επιχειρεί να απαντήσει στον κοινωνικό και εργατικό κατακερματισμό με τη συγκρότηση ενός «συνδικάτου πόλης», το οποίο ενισχύει τοπικά –και δεν αντικαθιστά– τον ταξικό συνδικαλισμό στους εργασιακούς χώρους. Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου δημιουργεί έναν κοινωνικό ιστό στο Περιστέρι, ο οποίος αρθρώνεται ως εργατικός σύνδεσμος, δομή ταξικής αλληλεγγύης. Παράλληλα καλείται να συμβάλει στην ανάδειξη και την ανάπτυξη του πολιτισμού της απελευθέρωσης και της χειραφέτησης των εργαζομένων και συνολικά της κοινωνίας από τα δεσμά του σκοταδισμού, της αμάθειας και των πολιτιστικών υποπροϊόντων που κυριαρχούν στη ζωή μας.
Με την Εργατική Λέσχη επιχειρείται να αρθούν τα πολλαπλά σύνορα που υπάρχουν ανάμεσα στους «από κάτω»: τόσο ανάμεσα στους εργαζομένους όσο και ανάμεσα στους ανέργους και τους εργαζομένους . Η Εργατική Λέσχη δομείται ως μορφή λαϊκής/εργατικής αυτοοργάνωσης στη συνοικία, με στόχο την επιβίωση του λαού μέσα από την πάλη του, με άξονες τη διεκδίκηση και την ταξική αλληλεγγύη. Ο τύπος αυτοοργάνωσης που προτείνει δεν αποσκοπεί στη δημιουργία μιας εναλλακτικής οικονομικής σφαίρας –απλώς παρακάμπτοντας το κεφάλαιο και την εξουσία του ή συνυπάρχοντας μαζί τους–, αλλά εντάσσεται στην ταξική πάλη, οικοδομεί μέσα σε αυτή την «τάξη για τον εαυτό της», εκφράζει συγχρόνως έναν άλλο τρόπο για να καθορίζουν τη ζωή τους οι «από κάτω».
Δύο κόσμοι αντίθετοι
Σήμερα, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα αναδεικνύονται με ολοένα μεγαλύτερη ένταση δύο πόλοι μέσα στην κοινωνία. Βλέπουμε την Ελλάδα των όλο και πιο διακριτών δύο κόσμων. Από τη μία ο κόσμος μας: ο κόσμος της εργασίας, της ανεργίας, της νεολαίας χωρίς μέλλον, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των σπιτιών χωρίς ρεύμα, των αρρώστων χωρίς φάρμακα, των μαθητών που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία, των αυτοχείρων που δεν αντέχουν την εξαθλίωση και την καθημερινή ταπείνωση. Αυτή είναι η δικιά μας Ελλάδα. Από την άλλη ο κόσμος τους: των τραπεζών, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ρεμούλας, της εκμετάλλευσης και του ανεξέλεγκτου υπερκέρδους. Υπέρτατες αξίες τους, η διάσωση του τραπεζικού τομέα, η αποπληρωμή των δανειστών, η παραμονή στο ευρώ και στην ΕΕ, η «ανταγωνιστικότητα», ακόμα κι αν αυτό σημαίνει φωτιά και ατσάλι για τη ζωή των εργαζομένων και τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Όπλα τους σε αυτό τον πόλεμο που έχουν κηρύξει στον λαό, τα μνημόνια, η καταστολή, η διάλυση κάθε δημοκρατικού και εργατικού δικαιώματος, ο φασισμός. Για να ξεπεράσουν την κρίση τους, γυρνούν την κοινωνία δεκαετίες πίσω, σε βάρος μας. Κάθε μέρα χιλιάδες από εμάς βιώνουμε τη συντριβή κάθε εργατικού δικαιώματος που κερδήθηκε με αίμα και θυσίες. Κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα όπως η σταθερή δουλειά, το οχτάωρο, το δώρο, η άδεια, η αποζημίωση, η ασφάλιση, οι συλλογικές συμβάσεις, η δωρεάν περίθαλψη, η παιδεία, η πρόνοια, το δικαίωμα στον αγώνα και την απεργία γίνονται παρελθόν. Το νέο μοντέλο εργαζομένου δεν είναι νέο αλλά πολύ παλιό.
Θέλουν εργαζόμενους φτηνούς, πειθαρχημένους και ευέλικτους, που θα δουλεύουν χωρίς ωράρια, πότε 13 και 15 ώρες τη μέρα, πότε 3-4 ώρες όποια μέρα και ώρα χρειαστεί, και πότε μια βδομάδα τον μήνα. Δηλαδή μισο-εργαζόμενοι μισο-άνεργοι με την εκ περιτροπής εργασία, με μισθούς «επίδομα εργασίας», χωρίς ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τον καθένα μόνο του απέναντι στην τρομοκρατία των εργοδοτών με τις ατομικές συμβάσεις και την απειλή της απόλυσης συνέχεια πάνω από τα κεφάλια μας. Παράλληλα με το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν τη φορομπηξία και τα χαράτσια, ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο και διαλύουν παιδεία και υγεία, βασικά προϊόντα ακριβαίνουν συνεχώς, για να αυξήσουν την κέρδος των μονοπωλιακών ομίλων. Όλα αυτά δημιουργούν έναν απίστευτο κλοιό γύρω μας, σπρώχνοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας όχι σε μια δύσκολη επιβίωση αλλά στην απόλυτη εξαθλίωση. Ήδη το 1/3 της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, την ίδια στιγμή που αυτοί που ευθύνονται για την κρίση συνεχίζουν να ζουν στις επαύλεις τους, απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές και ασυλία και θησαυρίζουν ακόμη περισσότερο από τον μόχθο μας σαν σύγχρονοι μαυραγορίτες.
Προωθούν έναν συντηρητικό χειμώνα διαρκείας
Εν τω μεταξύ το καθεστώς που βιώνουμε δεν μπορεί να εδραιωθεί χωρίς τη βίαιη επιβολή και εξελίσσεται σταδιακά και μεθοδικά σε ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων. Η αυστηρή σπάθα της νομιμότητας πέφτει σε κάθε αντίσταση. Χρησιμοποιούν όλο το αντεργατικό τους οπλοστάσιο για να καταστείλουν κάθε αγωνιζόμενη φωνή. Ποινικοποιούν κινητοποιήσεις και απεργίες, επιτάσσουν τους απεργούς του Μετρό και τους ναυτεργάτες, επιτίθενται σε αγωνιστές εργαζόμενους, σέρνουν στα δικαστήρια συνδικαλιστές, απολύουν όποιον αντιστέκεται, χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ για να προστατέψουν τα συμφέροντα των εργοδοτών απέναντι σε απεργούς και διαδηλωτές, όπως στη Χαλυβουργία και τη Χαλκιδική. Προωθούν την κατάργηση των απεργιών, που είναι θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα όλων των εργαζομένων. Χτυπούν δηλαδή αυτό που πραγματικά φοβούνται, το ταξικό και μαχόμενο εργατικό κίνημα, γιατί αντιλαμβάνονται ότι αυτό μπορεί να ανατρέψει αυτή την πολιτική στην Ελλάδα. Για εμάς αυτή η εξέλιξη είναι δείγμα και αδυναμίας που μας δείχνει τον δρόμο της ενότητας και του αγώνα ενάντια σε αυτή τη σιδερόφραχτη κοινοβουλευτική χούντα.
Οι φασίστες είναι μακρύ χέρι της εργοδοσίας γιατί προωθούν τον εμφύλιο των φτωχών
Χρήσιμο όπλο για τους εργοδότες είναι οι ναζί της Χρυσής Αυγής, η οποία σαν το νέο μαντρόσκυλο του συστήματος επιτίθεται στους μεροκαματιάρηδες, τους μετανάστες εργάτες, την ίδια ώρα που φιλά τα χέρια των αφεντικών τους και προωθεί την εξαθλιωμένη εργασία του ανασφάλιστου μεροκάματου των 15€. Το αντισυστημικό της πρόσωπο και η «δύναμή» της εξαντλείται στις επιθέσεις κατά των αδυνάτων και των φτωχών, της τάξης μας, ενώ από την άλλη σκύβει το κεφάλι μπροστά στο κεφάλαιο και καλεί σε «εθνική ενότητα» με τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους βιομηχάνους, ενότητα δηλαδή των θυτών με τα θύματα! Πρωτοστατεί στη διαίρεση των εργαζομένων, αποπροσανατολίζει τον λαό από τους πραγματικούς δυνάστες του, διασπείρει τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την κανιβαλική ιδεολογία «ο θάνατός σου, η ζωή μου» προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες στις πολιτικές των μνημονίων και του κεφαλαίου. Γι’ αυτό δηλώνουμε ότι είναι ανεπιθύμητοι στο εργατικό Περιστέρι και από τη σκοπιά των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού του, αλλά κυρίως από τη σκοπιά του μέλλοντός μας στον αγώνα για τη ζωή και τη λευτεριά μας.
Στο πλάι του μαχόμενου εργατικού κινήματος και όχι με τους γραφειοκράτες εργατοπατέρες
Σε αυτό το πλαίσιο είναι εκρηκτική η απουσία της εργατικής και λαϊκής πρωτοβουλίας και οργάνωσης. Ο υπάρχων γραφειοκρατικός και τελικά εργοδοτικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο. Οι εργατοπατέρες τους, υποταγμένοι στα αφεντικά τους, με το ένα χέρι σηκώνουν δήθεν αγωνιστική γροθιά και με το άλλο υπογράφουν συμβάσεις-διαθήκη για τους εργαζομένους, συναινούν στα μέτρα, παίζουν τον ρόλο του «κοινωνικού εταίρου» με τον ΣΕΒ, τις τράπεζες και τις κυβερνήσεις. Ξεπουλάνε τους αγώνες και σπέρνουν την απογοήτευση στους εργάτες. Οι γραφειοκράτες έφτασαν στο σημείο να γίνουν και οι ίδιοι αφεντικά· πολλά Εργατικά Κέντρα στήνουν ΜΚΟ και παίρνουν εργολαβίες στους δήμους απασχολώντας χιλιάδες εργάτες στα λεγόμενα πεντάμηνα προγράμματα. Πρωτοστατούν έτσι στη διάλυση των κοινωνικών/δημοτικών υπηρεσιών και των εργατικών δικαιωμάτων. Από την άλλη, τα ταξικά συνδικάτα χάνουν τα μέλη τους, η τρομακτική ανεργία και η μαύρη εργασία διογκώνουν τις αδυναμίες τους, με αποτέλεσμα να παίζουν όλο και λιγότερο ρόλο στην εργατική συσπείρωση και διεκδίκηση. Τέτοιου είδους συνδικαλισμός ούτε θέλει ούτε μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο της εργασίας, ούτε να οργανώσει την αντίσταση και την αντεπίθεσή του. Ούτε όμως και ο στείρος κομματικός συνδικαλισμός αποτελεί λύση στον γενικότερο εκφυλισμό.
Δεν θέλουμε να μοιραστούμε τη φτώχεια μας, θέλουμε να πάρουμε από τα πλούτη τους
Δεν μπορούμε να περιμένουμε την κυβέρνηση, το κράτος, την εκκλησία και τον δήμο να γίνουν φιλάνθρωπα ιδρύματα και να λύσουν το πρόβλημα επιβίωσης του λαού την ίδια στιγμή που είναι εκείνοι που το δημιουργούν. Πολύ περισσότερο δεν έχουμε να ελπίζουμε από τις ΜΚΟ, τη φιλανθρωπία τύπου ΣΚΑΪ, την «εταιρική κοινωνική ευθύνη» του ΣΕΒ, γιατί το πρόβλημα της επιβίωσης των εργαζομένων και του λαού δεν λύνεται με ασπιρίνες στον καρκίνο. Θέλουν έναν λαό επαίτη και ζητιάνο χωρίς αξιοπρέπεια, που θα τον κάνουν ό,τι θέλουν για ένα ξεροκόμματο. Δεν θέλουμε να μοιράσουμε τη φτώχεια μας, αλλά αγωνιζόμαστε για να πάρουμε από τον πλούτο που έτσι κι αλλιώς εμείς παράγουμε.
Είναι ακριβώς αυτό το κρίσιμο σημείο στο οποίο περισσότερο από ποτέ εμείς με τη δημιουργία εργατικών συλλογικοτήτων αντίστασης και ταξικής αλληλεγγύης στις γειτονιές πιστεύουμε ότι μπορούμε να χτίσουμε την ενότητα όλων των εργαζομένων, την αλληλεγγύη από καταπιεζόμενο σε καταπιεζόμενο αλλά και με τα υπόλοιπα πληττόμενα στρώματα με στόχο την ανατροπή. Την αλληλεγγύη που δεν θα περιορίζεται μόνο στη βοήθεια αλλά και στις διεκδικήσεις και στον αγώνα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και τα μαθήματα αλληλεγγύης σε παιδιά ανέργων και εργαζομένων, στη λογική των ίσων ευκαιριών στη μόρφωση, ενταγμένα στη λογική του αγώνα για πραγματική δημόσια δωρεάν παιδεία.
Μόνη λύση η συλλογικότητα και ο αγώνας για την αξιοπρέπεια
Σε αυτό το μέλλον που μας επιφυλάσσουν, εμείς επιλέγουμε τον δύσκολο αλλά ωραίο δρόμο του αγώνα, της συλλογικότητας. Τον δρόμο της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. Τον δρόμο της ανιδιοτέλειας και της χειραφέτησης. Για να συγκροτήσουμε τον κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας σήμερα στη βάση των κοινών αναγκών και δικαιωμάτων του. Να προσπαθήσουμε να ακουστεί η φωνή όλων μας. Να πάψουμε να είμαστε ψηφία σε στατιστικές αναλύσεις, να συναντηθούμε μεταξύ μας, να σπάσουμε την απομόνωση και τη μισαλλοδοξία. Δεν βλέπουμε την προσπάθειά μας ξέχωρη από αυτήν του μαχόμενου εργατικού κινήματος, ίσα ίσα θέλουμε να συμβάλει στη διεκδίκηση και στον αγώνα της τάξης. Χρειαζόμαστε ένα εργατικό κίνημα ενιαίο, ταξικό, εργαζομένων-ανέργων, σταθερά-ελαστικά απασχολουμένων, Ελλήνων-μεταναστών, νέων-μεγαλυτέρων για την ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε. Χρειαζόμαστε συνδικάτα ταξικά που να παλεύουν για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, των μεταναστών, των ανέργων, αντιμετωπίζοντάς τους σαν αυτό που πραγματικά είναι, κομμάτι της εργατικής τάξης. Χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα, τα σωματεία και το εργατικό κίνημα στα χέρια μας.
Παίρνουμε τον αγώνα στα χέρια μας, χωρίς αναθέσεις και εξαρτήσεις. Αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή και το μέλλον μας. Για να πάρει ο κόσμος της δουλειάς πίσω τον κλεμμένο πλούτο που τόσα χρόνια παράγει. Δίνουμε έναν αγώνα που θα εμπνέει ταξική ενότητα και θα αναπτύσσει την ταξική συνείδηση στους αγωνιζόμενους, μέσα από το τρίπτυχο Ισότητα – Δημοκρατία – Συμμετοχή, ώστε να συμβάλουμε στον αγώνα όλοι, ισότιμα, χωρίς φωτισμένες ηγεσίες ή γραφειοκράτες εκπροσώπους που κατέχουν τις δικές τους «αλήθειες». Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου είναι ανεξάρτητη από το κράτος και τα κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα, καθώς και από τον δήμο. Είναι ανεξάρτητη από κόμματα, καθώς επιδιώκει να συσπειρώσει εργαζομένους και ανέργους ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση ή ένταξη, με κριτήριο τη συμφωνία τους με τη διακήρυξη, τους στόχους και τη λειτουργία της, που βασίζεται στη λογική της άμεσης δημοκρατίας. Απευθυνόμαστε λοιπόν στη συντριπτική εργαζόμενη πλειοψηφία που συνθλίβεται από την καπιταλιστική κρίση και την αντεργατική επίθεση, στο διαρκώς διευρυνόμενο τμήμα της εργατικής τάξης που βρίσκεται στην ανεργία, στη νέα βάρδια της εργασίας που έχει γίνει συνώνυμη με την περιπλάνηση και την αναζήτηση, στους εργαζόμενους σε μικρότερες και μεσαίες επιχειρήσεις της κάθε γειτονιάς, στους απλήρωτους, τους υποαπασχολούμενους, σε όσους εργάζονται με χαμηλές αποδοχές, σε πολλές περιπτώσεις και κάτω από τις κατάπτυστες συμβάσεις που η γραφειοκρατία υπογράφει, και βέβαια στους μετανάστες εργαζομένους που βιώνουν με τον πιο ακραίο τρόπο την εργοδοτική, κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.
Βασικοί Στόχοι και Σκοποί της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου
  1. «Συνδικάτο Πόλης» - Συσπείρωση όλων των εργαζομένων στη γειτονιά. Επιδιώκουμε να αποτελέσουμε έναν πρώτο χώρο «υποδοχής», συγκρότησης, συλλογικής επαφής και οργάνωσης σε τοπικό επίπεδο των εργαζομένων ανεξάρτητα από την εργασιακή τους σχέση, το χρώμα, το φύλο ή τη θρησκεία, που στόχο θα έχει την αποτελεσματικότερη προώθηση της συλλογικής τους δράσης απέναντι στην επίθεση που δέχονται. Θέλουμε να εντάξουμε στη συνδικαλιστική ζωή τους εργαζομένους και τους ανέργους· παλεύουμε να ενταχθούν αυτοί στα σωματεία τους ή, όπου δεν υπάρχουν, να δημιουργήσουν νέα. Παράλληλα επιδιώκουμε τη συσπείρωση των εργαζομένων ή των ανέργων που δεν εντάσσονται σε κανένα από τα υπάρχοντα σωματεία και την οργάνωσή τους και συνδικαλιστικά· μαζί με άλλα σωματεία παλεύουμε για τη διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Δεν βολευόμαστε με τον συνδικαλισμό των κομματικών/πελατειακών σχέσεων. Στόχος είναι η Λέσχη να λειτουργεί ως εργατικό κέντρο γειτονιάς, ως χώρος συνεύρεσης. Ταυτόχρονα, να παίξει τον ρόλο του «αναμεταδότη» στη γειτονιά, για όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο της δουλειάς.
  2. Αγωνιστική δράση ενάντια στην εργοδοτική χούντα. Στήριξη σε εργαζομένους που είναι σε αντιπαράθεση με το αφεντικό, αγώνας ενάντια σε απολύσεις και αυθαιρεσίες, απεργίες, ενημέρωση για τα εργατικά δικαιώματα. Μαχητικός διεκδικητικός χαρακτήρας των αναγκών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των ανέργων τόσο απέναντι στο κεντρικό όσο και στο τοπικό κράτος. Η διεκδικητική πάλη αποτελεί το κρίσιμο σημείο. Ιδιαίτερα το τμήμα της ανεργίας και της ελαστικής εργασίας έχει ουσιαστικό ρόλο στη διεκδικητική πάλη. Αγώνας για την επιβολή άμεσων κατακτήσεων για τους ανέργους όπως: δωρεάν μεταφορές, κοινωνικό μισθό για κάθε άνεργο/η και ανασφάλιστο/η χωρίς προϋποθέσεις, ασφαλιστική κάλυψη για όλους τους ανέργους, δωρεάν δημοτικές παροχές (βρεφονηπιακοί σταθμοί, γυμναστήρια κ.λπ.). Στεκόμαστε δίπλα στο μαχόμενο ταξικό εργατικό κίνημα και είμαστε παρόντες σε κάθε μάχη για την ανατροπή της επίθεσης. Φιλοδοξούμε οι συλλογικότητες που περιγράφουμε να λειτουργούν και ως «τοπικά κέντρα αγώνα».
  3. Μόρφωση – Πολιτισμός. Η Λέσχη σε μια πραγματικότητα συγχωνεύσεων των σχολείων, όπου τα παιδιά εργατικών/λαϊκών οικογενειών, «των πίσω θρανίων», αυξάνονται και πετιούνται για οικονομικούς λόγους από το σχολείο, προωθεί άμεσα το δικαίωμα στη μόρφωση για τον εργαζόμενο και τα παιδιά του και οργανώνει ομάδες μόρφωσης και μαθημάτων σε παιδιά που δεν έχουν πόρους για ιδιαίτερα και φροντιστήρια. Η Λέσχη στα πλαίσια της επιδιώκει να διαμορφώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον δικό τους πολιτισμό με πολιτιστική αναζήτηση και παρέμβαση, θέτοντας τα δικά τους κριτήρια. Στοχεύει να αναδεικνύονται οι αγωνιστικές παραδόσεις και η ιστορία του εργατικού κινήματος, οι προσπάθειες χειραφέτησης της εποχής, με συζητήσεις, προβολές, θεατρικές παραστάσεις. Πολιτισμός και κουλτούρα που ο λαός θα παράγει με δικά του μέσα με βάση τις ανάγκες και τις αναζητήσεις του. Με τη δική του συμμετοχή στην καλλιτεχνική δημιουργία πέρα και μακριά από εμπορικά δίκτυα που παράγουν κέρδος προς όφελος του κεφαλαίου.
  4. Ταξική αλληλεγγύη. Επιδιώκουμε να αναπτύξουμε αποτελεσματικά την αλληλεγγύη μέσα στην τοπική κοινωνία και να στηρίξουμε τα μέλη της στην επιβίωση μέσα στην κρίση (τρόφιμα, ρούχα). Προωθούμε την εργατική αλληλεγγύη για την υπεράσπιση κάθε αδύνατου εργαζόμενου, όχι με τη λογική της φιλανθρωπίας και την ανάθεσης αλλά με τη δημοκρατική ουσιαστική συμμετοχή όλων όσοι εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία. Καλούμε όλες τις γειτονιές του Περιστερίου να δράσουν με βάση την ταξική αλληλεγγύη, σε ευθεία αντιπαράθεση με την αστική και υποκριτική αλληλεγγύη-φιλανθρωπία που αναπτύσσουν «φιλεύσπλαχνοι» επιχειρηματίες. Δημιουργούμε απεργιακά ταμεία και ταμεία αλληλοβοήθειας για τους εργαζομένους και τους εργασιακούς χώρους που κινητοποιούνται.
  5. Προωθούμε δράσεις για την υπεράσπιση κάθε ανέργου/εργάτη σε ζητήματα όπως πλειστηριασμοί, υπερχρεωμένα νοικοκυριά, μέριμνα για υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης, διακοπή παροχής ρεύματος/νερού. Προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε Ταξική Συνείδηση στους εργαζομένους, τους ανέργους και τη νεολαία με τους οποίους η Λέσχη έρχεται σε επαφή. Ταυτόχρονα, δίνουμε αποφασιστικά τη μάχη για να επανέλθει στις γειτονιές η συλλογικότητα, η ενότητα των καταπιεσμένων και να ηττηθεί ο φόβος, ο κατακερματισμός και το «διαίρει και βασίλευε», πάνω στα οποίο πατάει και αναπτύσσεται ο σύγχρονος κοινωνικός κανιβαλισμός και φασισμός.
  6. Προωθούμε συστηματικά τη συνεργασία με άλλες εργατικές λέσχες σε γειτονιές της Αθήνας και σε όλη τη χώρα με σκοπό τον συντονισμό της δράσης μας και την ενδυνάμωση της προσπάθειάς μας σε πανελλαδικό επίπεδο. Συνεργαζόμαστε με άλλες συλλογικότητες της γειτονιάς της αγωνιστικής δημοκρατικής πολιτικής πάλης και αυτοάμυνας ενάντια στην κρατική-κυβερνητική, εργοδοτική και φασιστική τρομοκρατία.
Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να δημιουργούμε τις δικές μας μορφές οργάνωσης αγώνα και αλληλεγγύης, σε μια εποχή όπου πλέον το αυτονόητο καθίσταται περιττό και επιζήμιο, στις μέρες όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια κοστίζει ακριβά. Δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια. Έτσι λοιπόν όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι, οι ελαστικά απασχολούμενοι και οι άνεργοι, συναποτελούμε και συμμετέχουμε στην Εργατική Λέσχη Περιστερίου, εδώ όπου μένουμε και εργαζόμαστε. Μια λέσχη ταξικής αλληλεγγύης, αγώνα, διεκδίκησης και συσπείρωσης. Καλούμε τον κόσμο της εργασίας, τους νέους, τους ανέργους, τους μετανάστες του Περιστερίου να συμμετάσχουν ενεργά στη δημιουργία και στη λειτουργία της Εργατικής Λέσχης στην πόλη μας.
Η κοινωνία δεν χτίζεται στην παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτήν που σφίγγεται σε γροθιά

Αρχές λειτουργίας της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Εισαγωγή
Η λειτουργία της εργατικής λέσχης πρέπει να υπηρετεί τους στόχους και τους σκοπούς που έχουν τεθεί από την ιδρυτική της διακήρυξη, να διασφαλίζει τον χαρακτήρα της και ταυτόχρονα να εξασφαλίζει την αποτελεσματική προώθηση των δράσεων της εργατικής λέσχης.
«Η εργατική λέσχη Περιστερίου είναι ένα πρωτότυπο και ανοιχτό εγχείρημα ταξικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης στη συνοικία. Επιχειρεί να απαντήσει στον κοινωνικό και εργατικό κατακερματισμό με τη συγκρότηση ενός «συνδικάτου πόλης», το οποίο ενισχύει τοπικά -και δεν αντικαθιστά- τον ταξικό συνδικαλισμό στους εργασιακούς χώρους. Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου δημιουργεί έναν κοινωνικό ιστό στο Περιστέρι, ο οποίος αρθρώνεται ως εργατικός σύνδεσμος, δομή ταξικής αλληλεγγύης. Παράλληλα καλείται να συμβάλει στην ανάδειξη και την ανάπτυξη του πολιτισμού της απελευθέρωσης και της χειραφέτησης των εργαζομένων και συνολικά της κοινωνίας από τα δεσμά του σκοταδισμού, της αμάθειας και των πολιτιστικών υποπροϊόντων που κυριαρχούν στη ζωή μας.
Με την Εργατική Λέσχη επιχειρείται να αρθούν τα πολλαπλά σύνορα που υπάρχουν ανάμεσα στους «από κάτω»: τόσο ανάμεσα στους εργαζομένους όσο και ανάμεσα στους ανέργους και τους εργαζομένους . Η Εργατική Λέσχη δομείται ως μορφή λαϊκής/εργατικής αυτοοργάνωσης στη συνοικία, με στόχο την επιβίωση του λαού μέσα από την πάλη του, με άξονες τη διεκδίκηση και την ταξική αλληλεγγύη. Ο τύπος αυτοοργάνωσης που προτείνει δεν αποσκοπεί στη δημιουργία μιας εναλλακτικής οικονομικής σφαίρας -απλώς παρακάμπτοντας το κεφάλαιο και την εξουσία του ή συνυπάρχοντας μαζί τους-, αλλά εντάσσεται στην ταξική πάλη, οικοδομεί μέσα σε αυτή την «τάξη για τον εαυτό της», εκφράζει συγχρόνως έναν άλλο τρόπο για να καθορίζουν τη ζωή τους οι «από κάτω».
Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να δημιουργούμε τις δικές μας μορφές οργάνωσης αγώνα και αλληλεγγύης, σε μια εποχή όπου πλέον το αυτονόητο καθίσταται περιττό και επιζήμιο, στις μέρες όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια κοστίζει ακριβά. Δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια. Έτσι λοιπόν όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι, οι ελαστικά απασχολούμενοι και οι άνεργοι, συναποτελούμε και συμμετέχουμε στην Εργατική Λέσχη Περιστερίου, εδώ όπου μένουμε και εργαζόμαστε. Μια λέσχη ταξικής αλληλεγγύης, αγώνα, διεκδίκησης και συσπείρωσης. Καλούμε τον κόσμο της εργασίας, τους νέους, τους ανέργους, τους μετανάστες του Περιστερίου να συμμετάσχουν ενεργά στη δημιουργία και στη λειτουργία της Εργατικής Λέσχης στην πόλη μας. » (από την η ιδρυτική διακήρυξη της εργατικής λέσχης).
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι:
Μέλος
Tης εργατικής λέσχης μπορεί να γίνει κάθε εργαζόμενος, άνεργος, ελαστικά η μερικά απασχολούμενος (δελτίο παροχής υπηρεσιών, μηνιαίος μισθός, κατ' αποκοπή, ωρομίσθιος, τηλεργασία κ.λπ.), αυτοαπασχολούμενος, μαθητής, φοιτητής, συνταξιούχος, που δραστηριοποιείται ή κατοικεί ή εργάζεται στο Περιστέρι ανεξάρτητα από τον τυπικό χαρακτηρισμό της εργασιακής σχέσης και ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, θρήσκευμα, εθνικότητα η ιθαγένεια, συμφωνεί με τη διακήρυξη και τους σκοπούς της λέσχης, και δεν διατελεί σε σχέση ελέγχου η διεύθυνσης επιχείρησης, που απασχολεί εργαζόμενους.
Ο χαρακτήρας της συμμετοχής. Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των μελών.
«Σε αυτό το μέλλον, που μας επιφυλάσσουν, εμείς επιλέγουμε το δύσκολο αλλά ωραίο δρόμο του αγώνα, της συλλογικότητας. Το δρόμο της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. Το δρόμο της ανιδιοτέλειας και της χειραφέτησης. Για να συγκροτήσουμε το κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας σήμερα στη βάση των κοινών αναγκών και δικαιωμάτων του. Να προσπαθήσουμε να ακουστεί η φωνή όλων μας. Να πάψουμε να είμαστε ψηφία σε στατιστικές αναλύσεις. Να συναντηθούμε μεταξύ μας να σπάσουμε την απομόνωση και τη μισαλλοδοξία.
Δίνουμε αποφασιστικά τη μάχη για να επανέλθει στις γειτονιές η συλλογικότητα, η ενότητα των καταπιεσμένων και να ηττηθεί ο φόβος, ο κατακερματισμός και το «διαιρεί και βασίλευε» πάνω στο οποίο πατάει και αναπτύσσεται ο σύγχρονος κοινωνικός κανιβαλισμός και φασισμός. » (από την ιδρυτική διακήρυξη της εργατικής λέσχης).
Η εθελοντική συμμετοχή κάθε μέλους βασίζεται στην ανιδιοτελή προσφορά. Δεν επιδιώκει ανταλλάγματα αλλά την ικανοποίηση, που προσφέρει ο αγώνας για την αξιοπρέπεια, την ενότητα, την αλληλεγγύη και τη χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας. Κάθε μέλος έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να συμμετέχει ολόπλευρα στη ζωή και τις διαδικασίες της λέσχης και να βοηθά τη λειτουργία της.
Όλα τα μέλη έχουν το δικαίωμα της ολόπλευρης ενημέρωσης για κάθε τι, που αφορά στις αποφάσεις των οργάνων και στη λειτουργία της λέσχης.
Κάθε μέλος έχει το δικαίωμα να διακινεί ελεύθερα τις απόψεις και τις ιδέες του μέσα στη λέσχη χρησιμοποιώντας κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο, που είναι σύμφωνος με τους σκοπούς της λέσχης και με την αρχή της ελευθερίας της έκφρασης.
Ταυτόχρονα έχει την υποχρέωση να σέβεται και να υπερασπίζει το ίδιο δικαίωμα και για τα υπόλοιπα μέλη.
Σε όλα τα μέλη εξασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα όργανα (Γ.Σ επιτροπές, ομάδες κ.λπ.), τα οποία συνεδριάζουν ανοιχτά και με διαφανή τρόπο.
Κάθε μέλος έχει και το δικαίωμα να παίρνει μέρος στις Γενικές Συνελεύσεις να τοποθετείται και να αποφασίζει για όλα τα θέματα. Να παρακολουθεί τις συνεδριάσεις όλων των οργάνων, επιτροπών και ομάδων της λέσχης με δικαίωμα γνώμης και ψήφου.
Κάθε μέλος αναλαμβάνει μερίδιο ευθύνης για την πραγμάτωση των στόχων της λέσχης, έχει την υποχρέωση της προώθησης και της υλοποίησης των δράσεων της λέσχης, και αποφεύγει δραστηριότητες και ενέργειες που αντιστρατεύονται τους σκοπούς της.
Κάθε μέλος προσφέρει μηνιαία οικονομική συνδρομή.
Δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι μέλος, όποιος δρα κακόβουλα και υστερόβουλα απέναντι στα υπόλοιπα μέλη και φίλους της λέσχης ή στρέφεται εναντίον των εργαζομένων και των ανέργων ή εκφράζει και εκδηλώνει φυλετικές και ρατσιστικές απόψεις και διαθέσεις.
Αποβάλει την ιδιότητα του μέλους, όποιος έγινε εργοδότης ή ανέλαβε την διεύθυνση επιχείρησης, που απασχολεί εργαζόμενους.
Τα Οικονομικά της Λέσχης
«Παίρνουμε τον αγώνα στα χέρια μας, χωρίς αναθέσεις και εξαρτήσεις.»
Αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή και το μέλλον μας. Για να πάρει ο κόσμος της δουλειάς πίσω τον κλεμμένο πλούτο που τόσα χρόνια παράγει. Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου είναι ανεξάρτητη από το κράτος και τα κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα, καθώς και από τον δήμο. Είναι ανεξάρτητη από κόμματα.
Δεν βολευόμαστε με τον συνδικαλισμό των κομματικών/πελατειακών σχέσεων. Στόχος είναι η Λέσχη να λειτουργεί ως εργατικό κέντρο γειτονιάς, ως χώρος συνεύρεσης. Ταυτόχρονα, να παίξει τον ρόλο του «αναμεταδότη» στη γειτονιά, για όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο της δουλειάς. » ( από την ιδρυτική διακήρυξη της εργατικής λέσχης).
Οι πόροι της λέσχης διακρίνονται σε τακτικούς και έκτακτους
Τακτικοί πόροι είναι η μηνιαία συνδρομή των μελών, η οποία ορίζεται σε ένα κατώτατο ποσόν για τους εργαζόμενους και είναι εθελοντική για τους ανέργους.
Κάθε μέλος έχει την επιλογή να καταβάλει και επιπλέον μηνιάτικη οικονομική ενίσχυση ανάλογα με την δυνατότητα, που έχει.
Το ύψος της μηνιαίας συνδρομής και του δικαιώματος της εγγραφής καθορίζεται από την γενική συνέλευση.
Έκτακτοι πόροι είναι οι έκτακτες εισφορές των μελών, συναδέλφων και φίλων της λέσχης καθώς και τα ποσά, που συγκεντρώνονται από εκδηλώσεις, χοροεσπερίδες, εράνους, πώληση εντύπων, λαχειοφόρους αγορές, δωρεές, ενισχύσεις από άλλους συνδικαλιστικούς φορείς ή φορείς που προωθούν και στηρίζουν τους γενικότερους κοινωνικούς, λαϊκούς και εργατικούς αγώνες καθώς και την αλληλεγγύη των εργαζομένων.
Έκτακτος πόρος για τη λέσχη είναι και το ταμείο αλληλεγγύης, που μπορεί να δημιουργηθεί με απόφαση της γενικής συνέλευσης για τις ανάγκες ενίσχυσης συγκεκριμένου αγώνα των εργαζομένων.
Όλα τα έσοδα και τα έξοδα αναγράφονται στο βιβλίο εσόδων-εξόδων της λέσχης.
Η λέσχη δεν χρηματοδοτείται από εργοδότες, οργανώσεις εργοδοτών, κόμματα, πολιτικές οργανώσεις, συνδικαλιστικές παρατάξεις, κρατικούς και διακρατικούς φορείς, τον Δήμο καθώς και από την ΓΣΣΕ και την ΑΔΕΔΥ γιατί τέτοια χρηματοδότηση θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια της.
Σε περίπτωση διάλυσης της λέσχης τα χρήματα του ταμείου της αποδίδονται σε άλλο σωματείο, ή σύλλογο, ή οργάνωση του Περιστερίου με απόφαση της γενικής συνέλευσης.
Η οργάνωση της λέσχης.
«Δίνουμε έναν αγώνα που θα εμπνέει ταξική ενότητα και θα αναπτύσσει την ταξική συνείδηση στους αγωνιζόμενους, μέσα από το τρίπτυχο Ισότητα - Δημοκρατία -Συμμετοχή, ώστε να συμβάλουμε στον αγώνα όλοι, ισότιμα, χωρίς φωτισμένες ηγεσίες ή γραφειοκράτες εκπροσώπους που κατέχουν τις δικές τους «αλήθειες».
Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου επιδιώκει να συσπειρώσει εργαζομένους και ανέργους ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση ή ένταξη, με κριτήριο τη συμφωνία τους με τη διακήρυξη, τους στόχους και τη λειτουργία της, που βασίζεται στη λογική της άμεσης δημοκρατίας» ( από την ιδρυτική διακήρυξη της εργατικής λέσχης).
Η Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.)
Η Γενική Συνέλευση των μελών της είναι το ανώτερο όργανο της λέσχης.
Η Γενική Συνέλευση γίνεται τακτικά μια φορά το μήνα και τα θέματα ανακοινώνονται έγκαιρα δέκα μέρες πριν από την διενέργειά της με κάθε δυνατό και πρόσφορο τρόπο (ιστοσελίδα του συλλόγου, ανακοίνωση, αφίσα κ.λπ.)
Κάθε μέλος της λέσχης, που μετέχει στη γενική συνέλευση μπορεί να προτείνει και άλλα θέματα για συζήτηση εκτός από εκείνα για τα οποία συγκαλείται η γενική συνέλευση.
Σε όλα τα όργανα ( γενική συνέλευση, συντονιστική επιτροπή, ομάδες κ.λπ.) γίνεται προσπάθεια, ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση.
Σε περίπτωση ψηφοφορίας οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών αρκεί αυτά να αντιπροσωπεύουν το 1/3 των μελών της λέσχης. Κάθε μέλος διαθέτει μία ψήφο.
Συντονιστική Επιτροπή και Ομάδες.
Η Γενική Συνέλευση ορίζει Συντονιστική Επιτροπή (Σ.Ε.) που είναι ανοιχτή σε όλα τα μέλη της λέσχης, και είναι υπεύθυνη για τον αναγκαίο συντονισμό της προώθησης των δράσεων και των αποφάσεων της Γενική Συνέλευσης καθώς και για την οργάνωση της επόμενης τακτικής συνέλευσης. Συνεδριάζει τουλάχιστον μια φορά ανάμεσα στις συνελεύσεις της λέσχης. Οι συνεδριάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής γνωστοποιούνται σε όλα τα μέλη. Η σύνθεση της εκάστοτε Συντονιστικής Επιτροπής αλλάζει, ώστε να συνδυάζεται η απαιτούμενη συνέχεια στη δράση της με τη συνεχή εναλλαγή των μελών στις με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα μέλη της λέσχης να εμπλέκονται ενεργά στο σύνολο των υποθέσεών της.
Η Γενική Συνέλευση μπορεί να εγκρίνει επίσης τα πλαίσια των στόχων και για την καλύτερη υλοποίησή τους την σύσταση επιτροπών ή ομάδων εργασίας σε συγκεκριμένους τομείς με δική τους δομή και λειτουργία και με την εποπτεία της γενικής συνέλευσης. Τέτοιες ομάδες μπορούν να είναι για παράδειγμα συντακτική επιτροπή εφημερίδας, επιτροπή ενημέρωσης και δημοσιοποίησης, ομάδα πολιτιστικών δηλώσεων, επιμορφωτικών μαθημάτων και άλλες. Ο ελάχιστος αριθμός των μελών τους αποφασίζεται από τη γενική συνέλευση. Οι επιτροπές και ομάδες συνεδριάζουν ανοιχτά και σ' αυτές μπορεί να συμμετάσχει κάθε μέλος της λέσχης με δικαίωμα γνώμης και ψήφου. Οι επιτροπές λογοδοτούν στις γενικές συνελεύσεις και μπορούν να κρατούν πρακτικά συνεδριάσεων.